Een lekker tussendoortje

Een jaar geleden, lieve lezer, vertelde ik fier dat ik aan het Drenthepad begonnen was. Wat heb ik me destijds vergalopeerd. Ondanks alle ervaring zorgde mijn onbesuisde (loop)gedrag voor asociaal vervelende blaren. Met pijn in de poten heb ik de tocht in Zuid-Laren moeten staken. Een memorabel moment. Het was de allereerste keer in mijn 'loopbaan' dat ik een route vroegtijdig moest staken. Dat doet iets in je hoofd. Mijn lief Cornelie, die met een aantal dames in Spanje haar eerste meerdaagse tocht liep, haalde haar einddoel wel. Bij haar thuiskomst was het huis versierd. Haar glimlach spoelde mijn Drenthepad teleurstelling snel weg. Mooi. 

Inmiddels is het Drenthepad beslecht (u dacht toch niet dat ik het er bij zou laten) en zijn de nodige kilometers weggestapt. Tussentijds zijn we ook nog aan het verbouwen geslagen. Op dit moment droogt het werk. We zitten, gelukkig, in de afrondende fase

De traditionele Kennedymars in Sittard is op Paaszaterdag voor het eerst gelopen zonder ook maar één blaar.  En ook nu voelen de poeterkes zich goed. Ze zijn gisteren gestart aan het Graafschapspad. Een rondje van 126 km door de Achterhoek. 

Vroeger stond de Achterhoek voor mij synoniem aan Høken en Deurdondere. Aanleiding voor deze gedachteerfenis zijn de legedarische optredens van de band Normaal in mijn toemalige hometown Kelpen-Oler. Er werd met bier gesmeten, shirts werden van lijven gerukt en iedereen deinde mee op de simpele boerenrock. Een beetje het BBB gevoel zal ik maar zeggen. 

Nu ademt de Achterhoek vooral rust en ruimte uit. Ik ben na een bescheiden eerste dag geland in Laren. Ik sliep er ooit eerder. In 2014 om precies te zijn. Het verhaal is hier terug te lezen. De toko waar ik destijds een weekmenu at voor €18,50 is gesloten. Corona en de nasleep ervan heeft de zaak de kop gekost, aldus de mevrouw van het gastadres. 

Ik refereerde destijds aan Slayer. Deze band bestaat niet meer. Normaal wel, lees ik op Wikipedia. Misschien tref ik Wimken van Dienen  of Bennie Jolink vandaag onderweg. We gaan het meemaken. 

Wie ook bestaat en nog steeds in orginele bezetting is het Zweedse Watain. Ze spelen onvervalste Black Metal. Na de etappe van vandaag (Laren - Ruurlo 30 km) ga ik ze vanavond zien in Hengelo. Als lekker tussendoortje. Het zal er misschien wild aan toe gaan, een béétje ala Normaal. Ik heb in ieder geval besloten het t-shirt aan te houden.  

Maandag gaat het dan weer verder op het Graafschapspad. En deze keer hou ik me ook aan normale afstanden zodat niet alleen het koppie maar ook de voetjes genieten.