Feierabend
16 augustus 2013 - Freiburg im Breisgau, Duitsland
Van Ettenheim naar Freiburg in Breisgau kan op meerdere manieren. Allereerst zijn daar de auto, de trein en de bus. Je kunt ook kiezen voor een motor, brommer of fiets. Ik ga wederom voor de één pk-variant: de benenwagen. Het eerste deel gaat via de route die Noud Maas in 2011 heeft gevolgd. Prima te doen, vlak en nog rustig als ik om 7.15 uur vertrek. In Emmedingen verlaat ik het fietspad richting Wasser en ik volg een paar km een grindpad langs de Elz. Opnieuw een mooi stuk. Naarmate ik Freiburg nader neemt het aantal fietsers toe. Sommigen sjezen volle patrol voorbij.
Freiburg is een groene stad en ik heb tips gekregen om hier tijd voor te nemen. Dat ga ik doen. Het lijf geeft te kennen dat het een rustdag kan gebruiken. Ik zit nu in het Herz-Jesu Kloster (thanks Noud!), waar ik een heerlijke broodmaaltijd heb genoten. Ik heb mijn eigen kamertje, er is een uitstekende Wi-Fi verbinding en in een gezamenlijk keukentje staat zowaar een biertje koud.
Of er morgenavond ook plaats is, hoor ik morgenochtend. Voor nu is het Feierabend.
(red.)
Voor jou: geniet van een dagje Feiburg!
*Actie ; geen woorden maar daden
*Resoluut: je doet het "gewoon"
*Communicatie; je laat ons ons deel zij van je reis
*Eerlijk; dat blijkt wel uit je boek
*Liefde; dat blijkt uit al je daden
De letters saâme doon eure naam ieër aan.
Suukses op eure weeg nao eur geweldjig persoeënlik doel.
Lopen, lopen, eindeloos lopen. Het is bekend dat het 'verslavend' werkt. Tijdens die gestage dagelijkse tred komen er allerlei stoffen in je hersens vrij, zoals endorfine en dopamine, die je een gelukzalig en prettig gevoel geven. Het is bekend van wielrenners die bijv. een Tour de France fietsen, of van hardlopers die een marathon lopen. Voor buitenstaanders is het onvoorstelbaar, maar voor degene die het ondergaat is het vanzelfsprekend. Er zijn Japanse Zen-monniken die dagelijks vele kilometers rennen; het gaat om leeg te worden. Tegelijkertijd komen die bepaalde stofjes ook tijdens het rennen bij hen vrij. Ze willen niets liever dan iedere dag hetzelfde parcours lopen, want ze weten dat ze daardoor los komen van dagelijkse beperkingen en van alles wat hen niet vrij-maakt.
Jij loopt ook dag in dag uit. Het grootste deel daarvan loop je alleen en spreekt weinig of geen mensen, tenzij tijdens toevallige ontmoetingen op JOUW weg, of tijdens telefoongesprekken met het thuisfront. Alle tijd om al lopend je hoofd leeg te maken of om het monniken te zeggen: vrij te worden van alles wat belastend is. Dat gebeurt door het lopen zelf. Door stap voor stap te zetten, terwijl je kijkt naar de weg die voor je ligt of luistert naar de radio of je MP3, terwijl je iets te binnen schiet wat ooit gebeurde of plaatsvond. Het overkomt je, want al lopend stel je je vanzelf open voor hetgeen zich aandient...
Het ga je goed... Lopen en lopen is: Just step by step, you know...
Ik volg je mee, want 6 jaar terug maakte ik ook zo'n pelgrimstocht, ook over de Alpen, maar de Alpen wachten nog voor jou... Ook via de Reschenpas?
Ongelooflijk hoe je het voor elkaar krijgt. Diep respect hiervoor! Ik lees je verhalen met heel veel plezier en zal je zeker blijven volgen! Toi toi toi!!
P.S Lana is ape trots op ome Marcel!!!
Met heel veel plezier, maar vooral grote bewondering lees ik iedere dag je reisverslag. Wat een prachtige verhalen. Het moet elke dag weer een hele intense ervaring voor jou zijn. Maar elke dag brengt je ook een stapje dichter bij je einddoel. Fantastisch dat we van een afstandje, maar dankzij je verhalen ook van heel dichtbij, met je mee kunnen reizen. Heel veel succes en kracht toegewenst voor het vervolg van je reis.
Hartelijke groeten vanuit Kelpen-Oler!
Joerie Minses
rest me je voor nu weer heel veel suc6 te wensen en ik zal het blijven volgen.
grtjs di nonno
Maar hij heeft wel heel veel zin om een paar dagen met je mee te lopen . Morgen gaat week vier in , heel langzaam kruipt het naar de helft van de reis . Groetjes Moeke en Pap .