Thuis

"Veur weem bis dich?" 'Veur de bal!' Een mooie neutrale uitspraak, ooit in mijn jeugd door een wijzer iemand gedaan en in mijn hoofd blijven hangen, getuige het feit dat ik er nu aan denk en er aan refereer. Toen stond ik (volgens mij) langs de lijn van Victoria of RFC in Remuunj. Aan de kant met de betonnen verhoging. Een tamelijk opgeschoten iemand stelde de vraag. Diegene aan wie de vraag gesteld werd, bleef cool. De wedstrijd zelf ben ik ook vergeten. Over wie de coole supporter was, twijfel ik. Dat de club niet meer bestaat, dat weet ik zeker. Terug naar waar ik ben.

Voetbal in Duitsland leeft. Deze zonnige zaterdag sta ik langs de lijn van dé wedstrijd tussen de plaatselijke SC en FSV Mainz 05. Fans gaan tekeer. 25.000 bezoekers passen in het stadion. Volgens de speaker zijn het er 23.091. Een mooi aantal. Een neutraal iemand is niet te vinden. Sport maakt iets los. Ik heb er bedenkingen bij. Die vallen niet uit de lucht, je leest ze niet in de Story. Ze komen van de sport zelf. Clubs (noem het een bedrijf, firma, gmbh, bv, nv etc...) en hun bestuurders hebben daar de laatste tien jaren hard aan meegewerkt.

Genoeg daarover. Back to the stadium: de rode brigade verliest das Heimspiel met 1-2. Bockwurst en pils worden genoten. Er zijn rokers in the house, sterk ondervertegenwoordigd. Ik let er af en toe op. Gedurende het hele gebeuren geniet ik van de ongedwongen sfeer.

Freiburg is cool met een hoofdletter K. Dat begon al bij het betreden van de autovrije binnenstad waar mini-bootjes door mini-grachtjes de aandacht trokken. Moeders en vaders met kroost laten zich verleiden om scheepjes te kopen en ze te laten varen door de kleine geultjes. Ik stap voorbij en op de een of andere manier voel ik me thuis.

Ik heb mijn pelgrimspaspoort bij me. Niet dat ik een stempeljager ben, maar een stempel van de schönster gotischer Turm der Welt misstaat echter niet. Ik krijg 'm én het is inderdaad de grootste so far. Ondertussen wordt thuis feest gevierd. Jill is vandaag 11 geworden.

Als ik in bed kruip, mis ik iets dat al dagen knaagt. THUIS!

(red.)