Afscheid zonder optreden
10 december 2014 - Zelhem, Nederland
Gisteren was het anti-dictatuur dag, vandaag is het de Dag van de Mensenrechten. Ik probeer Starfish Bowl aan te vragen op de radio, iets dat me niet lukt. De Slayerman gisteren had meer succes.
Vreemd, de tweede dag op weg en waar ik vooral niet mee bezig ben is welke dag het is. Ik moet zelfs schakelen om te beseffen dat het woensdag is. Een mens alleen met zichzelf komt soms snel los. Geen regenbui die dat kan beïnvloeden.
Bijna zeventien jaar was woensdagavond Starfish Bowl avond. Repeteren met de mannen. De band is recent gestopt. Jammer. Maar soms is zo'n besluit nodig.
Het is rustig op de route zo niet stil. Een Starfish Bowl meisje zit dan al een dik uur te sturen. Ze werkt soms in Lochem en is deze ochtend op weg naar haar broodheer, de grootste brokkenmaker(s) van Nederland! Ik passeer Lochem op enkele kilometers. In de regen. De kleding houdt zich redelijk goed tegen het hemelwater.
Bij kasteel Vorden plaats ik mijn schoen langs de stenen voetsporen in het monument ter herinnering aan de twee bedenksters van het Pieterpad, Toos en Bertje. Kranige dames met doorzettingsvermogen en ballen als u het mij vraagt.
Als ik nog even aan Starfish denk voel ik lichte teleurstelling. 17 jaar en dan geen afscheidsoptreden. Jammer. Een beslissing die getuigt van weinig kl*te. Zo, dat moest er uit!
Een jonge vrouw zoeft voorbij op iets dat lijkt op een kruising van een fiets en step. Ze wordt getrokken door twee huskies. De honden hebben er zin in. Ik ook, de regen verdwijnt en de zon komt tevoorschijn. Plaatselijk zuigt de modder op het pad nog na. Het is poejakken, buffelen, genieten.
Terug op het asfalt komt van rechts een wandelaar aangestiefeld. Zijn tred is stevig, niet overdreven snel. We lopen een stukje samen. Hij deed het Pieterpad twee keer. Vandaag is hij onderweg van Hengelo naar Arnhem. Volgens de besnorde wandelaar 85 km. Poehhhhh, er is altijd baas boven baas. Bij de eerstvolgende volgende splitsing gaat hij rechts en ik links. We schudden elkaar de hand. Ik vind 30 km genoeg voor een doordeweekse, eh wat was het ook alweer voor dag...? O ja woensdag, Starfish dag, maar nu niet meer.
Vreemd, de tweede dag op weg en waar ik vooral niet mee bezig ben is welke dag het is. Ik moet zelfs schakelen om te beseffen dat het woensdag is. Een mens alleen met zichzelf komt soms snel los. Geen regenbui die dat kan beïnvloeden.
Bijna zeventien jaar was woensdagavond Starfish Bowl avond. Repeteren met de mannen. De band is recent gestopt. Jammer. Maar soms is zo'n besluit nodig.
Het is rustig op de route zo niet stil. Een Starfish Bowl meisje zit dan al een dik uur te sturen. Ze werkt soms in Lochem en is deze ochtend op weg naar haar broodheer, de grootste brokkenmaker(s) van Nederland! Ik passeer Lochem op enkele kilometers. In de regen. De kleding houdt zich redelijk goed tegen het hemelwater.
Bij kasteel Vorden plaats ik mijn schoen langs de stenen voetsporen in het monument ter herinnering aan de twee bedenksters van het Pieterpad, Toos en Bertje. Kranige dames met doorzettingsvermogen en ballen als u het mij vraagt.
Als ik nog even aan Starfish denk voel ik lichte teleurstelling. 17 jaar en dan geen afscheidsoptreden. Jammer. Een beslissing die getuigt van weinig kl*te. Zo, dat moest er uit!
Een jonge vrouw zoeft voorbij op iets dat lijkt op een kruising van een fiets en step. Ze wordt getrokken door twee huskies. De honden hebben er zin in. Ik ook, de regen verdwijnt en de zon komt tevoorschijn. Plaatselijk zuigt de modder op het pad nog na. Het is poejakken, buffelen, genieten.
Terug op het asfalt komt van rechts een wandelaar aangestiefeld. Zijn tred is stevig, niet overdreven snel. We lopen een stukje samen. Hij deed het Pieterpad twee keer. Vandaag is hij onderweg van Hengelo naar Arnhem. Volgens de besnorde wandelaar 85 km. Poehhhhh, er is altijd baas boven baas. Bij de eerstvolgende volgende splitsing gaat hij rechts en ik links. We schudden elkaar de hand. Ik vind 30 km genoeg voor een doordeweekse, eh wat was het ook alweer voor dag...? O ja woensdag, Starfish dag, maar nu niet meer.
Ik vind het ook erg jammer, The army of lovers is zoooo goed. Jammer dat die niet op cd komt.