Bedankt voor je gastvrijheid
1 oktober 2017 - Scheveningen, Nederland
Dassensnuitenkuiltjes, de avonturen van steltlopers en het detatimeren van fossielen. Het is goed wakker worden en wandelen met het programma Vroege Vogels, ook deze ochtend.
Een groot deel van Leiden slaapt nog als ik de deur van het gastadres aan de Jan van Houtkade dichttrek. Dinsdag is het feest in de stad. Dan vieren de Leidenaren het Leids Ontzet. Het monumentale pand van mijn gastvrouw is iets minder oud dan 1574. Het staat in de verkoop. Dus dit slaapadres verdwijnt op korte termijn. De vrouw des huizes verzekert me dat ze ook op haar nieuwe woonadres gasten zal ontvangen namens Vrienden op de Fiets. Dat is mooi.
Het zijn bijna vaste rituelen tijdens mijn wandelweekenden in Nederland: overnachten bij een Vrienden op de Fiets adres en genieten van Vroege Vogels. Ondertussen dansen de voetjes de kilometers onder me vandaan. In Wassenaar vind ik het tijd voor koffie. Op de Eikenhorst geven Lex en Maxima niet thuis. Helaas. Op de radio hoor ik dat die andere Max maximaal in vorm is en na zijn tweede GP overwinning scheurt. Good going Max!
Ik 'cross' te voet verder. Via het Haagse Bos waar de markeringen uitstekend zijn. In het centrum van Den Haag check ik of Minister-president Mark in is voor een bakkie pleur. Ook bij hem nul op het rekest. Dan maar door. Langs Binnenhof, Buitenhof, Vredespalies, de Scheveningse bosjes en het Indisch Monument richting Kurhaus.
Tijdens de laatste kilometers borrelt een lichte melancholie op. Iets wat ik altijd heb als een afscheid nadert. Kom op Tinman er zijn nog voldoende uitdagingen aan te gaan. Zo is het. In een stevig tempo leg ik het laatste stuk af. Bij het Kurhaus aangekomen waait er een straffe wind. Ik vraag een toeristenkoppel of ze een foto van me wil maken. Dat wil het koppel wel. Nog een kiekje op het strand? Why not. Mijn kuifje gaat plat door de wind.
Als ik me opdraai en terugloop richting boulevard valt me op dat er veel 'pulpkramen' bij zijn gekomen sinds mijn laatste bezoek. Geen commentaar of mening verder. Ik vind het prima. Het is tijd voor een dikke pint. Die heb ik verdiend. En dan terug naar Limburg. Marskramerpad, bedankt voor je gastvrijheid.
Een groot deel van Leiden slaapt nog als ik de deur van het gastadres aan de Jan van Houtkade dichttrek. Dinsdag is het feest in de stad. Dan vieren de Leidenaren het Leids Ontzet. Het monumentale pand van mijn gastvrouw is iets minder oud dan 1574. Het staat in de verkoop. Dus dit slaapadres verdwijnt op korte termijn. De vrouw des huizes verzekert me dat ze ook op haar nieuwe woonadres gasten zal ontvangen namens Vrienden op de Fiets. Dat is mooi.
Het zijn bijna vaste rituelen tijdens mijn wandelweekenden in Nederland: overnachten bij een Vrienden op de Fiets adres en genieten van Vroege Vogels. Ondertussen dansen de voetjes de kilometers onder me vandaan. In Wassenaar vind ik het tijd voor koffie. Op de Eikenhorst geven Lex en Maxima niet thuis. Helaas. Op de radio hoor ik dat die andere Max maximaal in vorm is en na zijn tweede GP overwinning scheurt. Good going Max!
Ik 'cross' te voet verder. Via het Haagse Bos waar de markeringen uitstekend zijn. In het centrum van Den Haag check ik of Minister-president Mark in is voor een bakkie pleur. Ook bij hem nul op het rekest. Dan maar door. Langs Binnenhof, Buitenhof, Vredespalies, de Scheveningse bosjes en het Indisch Monument richting Kurhaus.
Tijdens de laatste kilometers borrelt een lichte melancholie op. Iets wat ik altijd heb als een afscheid nadert. Kom op Tinman er zijn nog voldoende uitdagingen aan te gaan. Zo is het. In een stevig tempo leg ik het laatste stuk af. Bij het Kurhaus aangekomen waait er een straffe wind. Ik vraag een toeristenkoppel of ze een foto van me wil maken. Dat wil het koppel wel. Nog een kiekje op het strand? Why not. Mijn kuifje gaat plat door de wind.
Als ik me opdraai en terugloop richting boulevard valt me op dat er veel 'pulpkramen' bij zijn gekomen sinds mijn laatste bezoek. Geen commentaar of mening verder. Ik vind het prima. Het is tijd voor een dikke pint. Die heb ik verdiend. En dan terug naar Limburg. Marskramerpad, bedankt voor je gastvrijheid.
Groetjes Erna
Je bent weer thuis nu in het Limburgse, terwijl ik dit schrijf. Je doorkruist ons land te voet. Ontdekkingen, verrassingen, onvermoede uitzichtpunten en-plekken. Goed dat jij er bent en verslag doet van wat je ziet en meemaakt. En wij als lezers genieten ervan en delen de tocht met je (maken die achteraf als je het gedeeld hebt met ons nog eens dunnetjes mee). Bedankt
M