Delen is leuker
28 augustus 2013 - Biasca, Zwitserland
Badkamer, toilet, ontbijttafel, avondeten. In de afgelopen dagen werd er veel gedeeld. Het gevoel dat dat teweegbracht was, zoals aangegeven, vertrouwd en zorgde niet voor een cultuurschok. Na het afscheid vanmorgen merkte ik dat we nog iets deelden. Dat gebeurde terloops, onderweg en eigenlijk automatisch waardoor je het niet in de gaten had. Waar ik op doel is het delen van de schoonheid van de omgeving. Regelmatig stonden we stil om het gigantische uitzicht in ons op te nemen en de ander er op te attenderen. Het doet me beseffen dat het mooier is als je iets kunt delen.
Vandaag is dat niet meer. Ik loop 's ochtends met Ed naar de bushalte en volg daarna alleen de Strada Bassa (de lage variant van de Via Gottardo). Richting Faido ervaar ik deze route allesbehalve als de lage variant. Het gaat op een gegeven moment door bos, over rotsen, omhoog en omlaag. Na de etappe van gisteren wil ik eigenlijk rustig aan doen. Of ik wil iemand waar ik tegen kan klagen over de route, want dat verzacht ook! Maar er is niemand meer. Het is net of je dan harder baalt. In het centrum van Faido koop ik een nieuwe koptelefoon. Mijn vorige luisterpropjes ben ik waarschijnlijk in Hospental vergeten. Het geeft afleiding. Na aansluitend een hapje uit het vuistje gaat het verstand op zero. Ik wil Biasca bereiken. Dat betekent werken! De rugzak voelt iets aangenamer, een kilo van de inhoud is met Ed mee naar Nederland.
Vandaag is er verbazing en ook respect voor de water- en wegenbouwers. Goedendag zeg wat is de autobaan een kunstwerk. Ik weet niet hoe vaak ik 'de Gottard' met camion of personenauto genomen heb. Van onderuit is het uitzicht echter héél anders. Wat een bouwwerk. Als Ed er bij geweest zou zijn, dan had hij dat zeker beaamd en had ik dat nu niet met tekst en foto's hoeven delen.
In Biasca is de pastoor wel heel pragmatisch. Hij spreekt aanvankelijk Duits. "Hier is niks, rij maar naar Bellinzona." Ik antwoord: "Maar, ik ben te voet." Hij switcht naar het Italiaans en zegt iets dat non-verbaal lijkt op "Zoek het maar uit." Dat doe ik en met de hulp van een vriendelijk meisje bij de Informazione winkel van Biasca (gewoon VVV of ANWB) vind ik onderdak. Vanaf mijn bedje skype ik met het thuisfront, ik heb ze vandaag harder gemist lijkt het wel, zie ik een trein met Wetron afzetbakken passeren en luister ik naar Motorpyscho. Door mijn nieuwe koptelefoontje.
@Ed, thanks dat je er was. Morgen Bellinzona, overmorgen Lucarno en dan Italia. Oh ja, had ik al verteld dat een verdwaalde berggeit me vandaag erg dankbaar was en dat ik een fijn gesprek had met een echtpaar bij de kerk in Giornico? Nee, dat heb ik niet. Ook op een gewone dag gebeurt er van alles. De puf om meer te schrijven ontbreekt.
(red.)
Delen is leuker! Klopt helemaal. Gedeelde vreugde is dubbele vreugde en gedeelde smart is halve smart; zo luidt de uitdrukking. En die laat blijken van een oude doorleefde en beleefde wijsheid. Natuurlijk valt het dan rauw op je dak dat je ineens niets meer kunt delen van wat je ziet, meemaakt en ondergaat, omdat jouw broer zijn eigen weg weer gaat en jij jouw weg vervolgt. Jij loopt jouw weg, die naar ik begreep nu over de helft is. Nu lonkt Italie met ergens daar vlakbij Rome het bedoelde eindpunt van je tocht. Daar verzamelde zich eerder in je leven de verbindende liefde met Nel. En daar nu weer naar toe, maar nu wel alleen, alhoewel...
Ook vanuit het thuisfront, zo blijkt uit de vele reacties, wordt virtueel meegelopen, meegeleefd en je telkens weer een warm hart onder riem gestoken.
Grt
Maart
Ps
Jouw apparaat dat je bij je hebt, is een tabblet of toch zoiets als een smartphone??
Stjeeds meer luuj heur ich hie in dien gebaortedörp en dao boete kalle euver dien vootreis/avontuur pelgrimage/belofte. Det duisse veur Nel, veur dich zelf, veur alle minse die van dich haoje. Door desse dien tocht zo prachtig besjriefs in dien dagelikse blog en zo deils mit hieël väöl luuj, bösse eigelik gein moment allein. Want, zo stjeit op ein tegelke bie zoon Daan in Hunsel, ECHTE VRIENDEN ZIE JE NIET, DIE STAAN ACHTER JE.
Op nao Bellinzona en la Bella Italia! Dao luiptj unne SuperKujeldreier dae de werreld unne sjpegel veurhiltj omdet d'r dao zelf iddere daag in kiektj. DANKE veur dien veurbeeld, Marcel!
Ook ik kijk iedere dag uit naar je verhaal.
Zo lopen we met z'n allen een beetje met je mee.
Als ik mijn dagelijks rondje loop, denk ik ook iedere keer aan jou tocht zo ver weg. Super dat je dat doet !!!
Het lukt je !!!
groetjes Erna
Even terug komen op het weerstation daar in Italy en de tolk @A&H
mocht je in de problemen komen met de taal , dan kun je hun om raad vragen ( is het niet @H. )
Marcel , een gezegde , het ga je goed .
Liefs moeke en Pap .
Groetjes