Dresden, niet vergeten

26 februari 2016 - Dresden, Duitsland

Mensen doen vreemde dingen in hun hang naar vrijheid. Neem Dresden. Om verlost te raken van het juk van die kleine snorremans vaagden bevrijders februari 1945 er de binnenstad weg. Duizenden burgerslachtoffers waren te betreuren. Het centrum werd compleet verwoest door de wigvorige formatie bommenwerpers. Met brisant- en vooral brandbommen werd een vuurstorm op gang bracht. De hel op aarde. Toen ik het verhaal als jong manneke hoorde maakte dat indruk.

Jaren later vlamde ik de stad regelmatig voorbij. Tinmachine de Truckerman, voor transportbedrijf Van Heur uit Kelpen-Oler. De lading bestond vrijwel altijd uit aluminiumrollen bestemd voor een bedrijf in een klein plaatsje waar ik de naam van vergeten ben. Het truckersbestaan is verruild voor andere arbeid. Dresden vergat ik niet, net als het verhaal van het waanzin bombardement.

In het voorjaar van 2014 was het zover en bezocht ik de stad met zijn herbouwde historische gebouwen, de SemperOper en de Frauenkirche voor het eerst echt. Een heerlijk bezoek dat smaakte naar meer.

Nu stil ik die honger. Voor de tweede vertoef ik in de stad aan de Elbe. Het programma is divers. Een concert van de band Spidergawd, de voetbalwedstrijd Dynamo Dresden - Fc Koln, een paar uurtjes Trabant ' crossen' door de omgeving en lekker eten en een biertje drinken. Dat doe ik alleen en met een hele goede vriend L. Hij komt morgen op bezoek. Samen gaan we naar de wedstrijd.

Een heel ander onderwerp in het nu: het denken dat we doen. Vaak hoor je dat we daar niet mee kunnen stoppen. Proficiat, mijn bovenkamer kan er ook wat van. Met wandelen staat het brein trouwens wel stil. Ik loop mijn hoofd dan als het ware leeg. Met hardlopen kom ik niet in een lege, maar juist in een positieve, creatieve denkflow.

De laatste tijd draaf ik regelmatig. Vorige week dacht ik onderweg aan Sil, dat ik van haar houd en dat ik dat (te) weinig zeg. Begin deze week draafde ik een nieuwe ronde en weer kwam de gedachte naar boven.

Is Dresden dan niet een mooi moment, als vreemde vrijheidsstad om te zeggen waar het op staat? Ik kijk links, ik kijk rechts. Geen Pagida aanhangers te zien? Nope, alleen vrolijke mensen. Mooi, dan sla ik twee vliegen in een klap door in vrijheid te kunnen schreeuwen, ik houd van je Silke!..... En nu Spidergawd kijken.

3 Reacties

  1. Miek van de Voort:
    27 februari 2016
    Fijn dat je jezelf zo thuis voelt in Dresden en dat de hernieuwde kennismaking zo goed bevallen is. Zeg maar vaak genoeg tegen Sil dat je van haar houd, want dat heeft een mens nodig en helpt je overal doorheen. Veel geluk en een fijne reis.
  2. Ans:
    27 februari 2016
    Heel veel succes daar . En ja je kunt het niet vaak genoeg zeggen dat je van iemand houd Gr en geniet ervan
  3. TimS oet K-O:
    5 maart 2016
    Hartelijke groet en dank voor je mooie verhaal.
    Tim