In Eds auto, nu het nog kan

Ik ga vanaf huis te voet en alleen als de aardbol vergaat pak ik de bus, trein, fiets of boot. Of ik over pakweg twee maanden ook nog zo dapper stelling durf te nemen? Ik denk het niet. Vandaag ging het in ieder geval lekker. Ik kon het niet laten de eerste etappe alvast te oefenen. Met een volle rugzak vanaf Weert naar Susteren. Onderweg veel wind en af en toe stevige buien. Het jasje, dat volgens de verkoper een enorme bak water kan verdragen, is toch niet zo waterdicht als gedacht. In de kast ligt een nieuwe tweede huid als bescherming voor het hemelwater. Een super licht en 100% waterdicht North Face jasje. Het is na de rugzak mijn duurste aankoop van de uitrusting. Ik stel het dragen zolang mogelijk uit omdat het schuren van de rugzak slijtage versnelt. O wee als het onderweg toch blijkt te lekken. Dan zal er een deftig gesprek met de verkoper volgen. Overigens een hele fijne kerel: Bob, van Bob's Adventure Store in Weert. Iemand met verstand van zaken. De wandeling verliep vanaf Boshoven richting Tungelroy, via Stramproy waar de schietbomen klaarstaan voor het Oud Limburgs Schuttersfeest, Kinrooi, Aldeneik, Maaseik en Roosteren naar Dieteren. Vervolgens een stukje eigen route, een snufje Graaf van Hornepad, een klein beetje Pelgrimspad en een toefje van de route van de Kennedymars. Het eindpunt in Susteren was Casa Tinnemans, waar een hartelijk ontvangst wachtte van broer Ed, Anita en Lana. Na een kop koffie weer snel richting huis, in de auto van broer Ed. Ja ja, nu kan dat nog.     

(red.)