Rein Raus

20 augustus 2013 - Sissach, Zwitserland

Lopen vanaf de jeugdherberg in Lörrach (D) richting Olten (CH) is mooi en raar tegelijk. Je verwacht een grens met douanebeambten die je nurks aankijken. Ik heb in het verleden best een aantal controles gehad aan Zwitsere grensovergangen en ik weet uit ervaring dat er nurks gekeken kan worden! Als ik de Rijn oversteek, is er echter geen pet, snor, slagboom of Zoll-bordje te bekennen.

De grensovergang is een zogenaamde 'grüne Übergang'. Dat heb ik me zojuist laten vertellen door de eigenaar van een kiosk op het treinstation van het Duitse Wyhlen. Ik ben dan al heel even op Zwitsers grondgebied geweest.

In de kiosk drink ik een bakje koffie (met iets lekkers) en ik check voor de zekerheid of de grensovergang die mijn Osman-programma heeft uitgestippeld daadwerkelijk een overgang is. Dat is het geval, aldus de kioskman, "nur für fietsers und voetgangers."

Het is iets voor half 10. Buiten staan twee stamgasten met een grote fles bier. Ik besluit hen niet naar de weg te vragen. Je weet nooit welke richting ze je uitsturen of welk gesprek ze met je willen aanknopen.

Zoals gezegd heb ik vóór de koffie al Zwitsers grondgebied betreden. Vanaf de jeugdherberg ga je direct rechts het bos in. Het pad gaat langs een Kletterwald, stijgt licht en dan staat er warempel een bordje Landesgrenze. De pret is van korte duur, want een paar honderd meter verderop staat er weer eenzelfde bordje maar dan zit je weer in Duitsland. Is het nog te volgen? Nee? Check dan Google Maps.

Na het rein-raus gaat de verharde weg naar beneden naar het dorpje Inzlingen. Dan flink omhoog naar St. Chrischona en dan weer dapper omlaag via de Rudishauweg naar het genoemde Whylen. Via een vreemde grens bij een Kraftwerk steek ik de Rijn over en ik sta in het Zwitserse Augst. Ik besluit vervolgens de rivier de Ergolz richting Liestal te volgen. Het is vlak, je hoort het water stromen en klateren en je hebt weinig last van de drukte in het gebied. In Sissach wordt kwartier gemaakt, want Olten is me een halte te ver. Bovendien zitten het pension en een B&B tussen Sissach en Olten al vol.

Of er vandaag nog schokkende gebeurtenissen zijn gebeurd? Nee, niet echt. Ik kan zeggen dat ik vreselijk slecht geslapen heb afgelopen nacht. Niks meer voor mij zo'n kamer voor vier in een jeugdherberg. Verder ontving ik een soort kettingbericht over een engel op mijn mobiele nummer. En ik kan melden dat broer Ed komend weekend overkomt. Mag hij mooi mijn rugzak dragen.

(red.)

Foto’s

3 Reacties

  1. PM:
    20 augustus 2013
    Ik ken niet een vrolijke Zwitser! Veel sterkte in dat nurks land.
  2. Sacha Bouten:
    20 augustus 2013
    Hee Marcel.
    Hoorde vanmorgen dat je met je reis bezig bent. Zojuist al je verslagen gelezen. Respect!
    Ik heb bewondering voor je. Je noemt het alleen maar wandelen. Maar jij zet hier iets unieks neer.
    Daarbij neem je je volgers aan de hand mee in jouw reis.
    Ik ga je ook volgen als dat mag.
    Je bent een voorbeeld voor velen.
    Misschien niet om zo iedereen aan het lopen te krijgen, maar hoe jij met je doorzettingsvermogen, je optimisme en openheid de kracht vindt om tot dit soort prestaties te komen, daar kan een ieder iets van leren.
    Dank daar voor.

    Heel veel succes nog maar ook veel genottermomenten!

    Sacha
  3. Ria:
    21 augustus 2013
    als je zo doorstiefelt ben je over een paar weken alweer thuis...;-)