De rugzak gaat op

Poeh, een tijd geleden dat ik me hier gemeld heb. Het Grote Rivierenpad is al lang afgerond. De AZT ligt bijna een jaar achter me. En er is alweer een nieuwe horizon, de Colorado Trail in 2021, "als God bleef." Ik ga er in aanloop naartoe over schrijven. Oké? Komend weekend gaat de rugzak trouwens weer 'eens op'. Misschien is dat de tijd voor nieuwe verhalen. Tot die tijd onderstaand een blog die blijkbaar nooit verstuurd is. Nou ja, dat kan gebeuren. 

"Een kinderhand is snel gevuld. Een leeg wandelaarshoofd ook. Anderhalve dag ben ik onderweg als het me (even) teveel word. Aanleiding is een valpartij van een aantal fietsers. Ik loop over een 'dubbel' fietspad. Het groepje nadert me van voor en passeert. Dan hoor ik gekletter. Als ik me omdraai liggen twee personen op de grond. Eén van hen, een oudere mevrouw, heeft een fikse hoofdwond.

112 wordt gebeld. De fietsers weten niet precies waar ze zijn. Met mijn GPS kan ik de ambulance 'sturen'. Ik word daarvoor bedankt door fietsers in het groepje. De mevrouw verdwijnt in de ambulance. Ik loop verder en voel me lange tijd kl*te. Als ik er niet gelopen had, hadden ze niet hoeven uitwijken en was het misschien niet..etc etc.

Of ik op het fietspad mocht lopen? 'Ja.' Het maakt onderdeel uit van de route van het Grote Rivierenpad (LAW 6), één van losse eindjes na de Arizona Trail. Waarom ik er was? Ondat ik sneller klaar was met de AZT en daardoor tijd over had. Daarnaast heb ik geleerd van de vorige lange reis. Toen landde ik door allerlei omstandigheden niet optimaal. Daar leer je van. Nu voel ik me goed. Het hoofd was leeg, ondanks de fantastische indrukken van  vanmorgen, tot de smak. Ik hoop dat het met de mevrouw goed gaat."