To shave or not to shave
10 april 2019 - Pine, Arizona, Verenigde Staten
De dikste, de dunste, de grootste, de kleinste, de mooiste, de lelijkste, de slimste, de domste enz enz.....Vul aan als u er meer weet.
Waar ik het over wil hebben is de langste. De langte etappe welverstaan. Die is achter de rug. Een stuk van 190 km, van Roosevelt naar Pine. Zes dagen 'in the wild'. Eigenlijk waren het er acht, want van Superiour zijn we naar Roosevelt gelopen, daar zijn we een uurtje gebleven waarna de reis verder ging. Afijn.
Vooraf was ik best gespannen voor dit stuk. Ook vanwege de zware rugzak door al het eten. Je begint met een kilo of vijf extra. De trail loopt onder andere door de Superstition Mountains, Tonto National Forest, de Four Peaks Wilderness en de Mazatzal Wilderness. Het gaat er stevig op en neer. De absolute hoogtes vallen mee. Het gaat tot 1650, dan1800 en soms tot over de 2150 meter. Zodra je boven bent geworsteld gaat het weer direct, pats, naar beneden. Vaak steil.
In de Superstition Mountains ligt een afdaling met de naam 'Het Ravijn'. Dan weet je het wel. Het was de eerste afdaling waar ik een beetje 'kneip' had. Je moet volledig geconcentreerd zijn, anders lig je op je snuit. Ben je onder, dan gaat het op naar de volgende pukkel.
Vóór deze 'monsteretappe' sloegen we dus eerst eten in, in Roosevelt. Het is een jachthaven zonder echte supermarkt. Ed en ik hadden daarom vanuit startpunt Sierra Vista een doos met eten verstuurd. De doos was gelukkig aangekomen. Yes! Even voelde ik me Tom Hanks in Forest Gump ("Live is a box of chocolates...."). Ik had geen idee meer wat er in de doos zat. Uiteindelijk was het allemaal bruikbaar. Waren we (nog) met zijn tweeën, dan hadden we een probleem gehad. Je eet namelijk nogal wat tijdens zes dagen hiken. De doos was zelfs niet genoeg voor één persoon.
Of ik honger heb geleden? Dankzij vrijwilligers die tijdens het weekend aan de trail werkten gelukkig niet. We kregen vanalles toegestopt toen we ze lieten doorschemeren dat we ons op rantsoen hadden gezet vanwege een mogelijk voedsel tekort.
Of ik ben afgevallen? Ik heb (nog) niet op een weegschaal gestaan. Normaliter leg ik één, soms twee, knopen in de heupriem van de rugzak. Dat zijn er nu drie. Dus.... Tel je knopen Tinman. Doe ik! Intussen is het aftellen begonnen. De afgelopen dagen passeerden we namelijk het 400 mijlpunt. De volgende etappe is naar Mormon Lake. Ook een beste afstand. Zover is het nog niet.
Eerst is het genieten van de tweede rustdag. Dit keer in Pine en dat 'is fine' mét een grote pot Arizona Pale Ale voor de neus. Mmmm. Een lekkere pint. Die heb ik de afgelopen acht dagen af en toe gemist. Proost mensen. En voor morgen is de vraag, to shave, or not to shave?
👍
Wel goed eten want dat heeft je lijf nodig.
Geniet nog van je reis.
Stiefel ze nog op nao ut volgundju avontuur.
Grtjs Sylvia
Kuijer ze en take care.
Veel plezier en succes met de rest van de tocht
De baard staat je goed. Mijn advies: Voorlopig niet scheren!