Sneeuwwitje
18 augustus 2013 - Müllheim, Duitsland
Freiburg lijkt nog te slapen als ik vertrek. De rustdag heeft goedgedaan. Even geen druk op de knieën, enkels, spieren en pezen. Misschien gisteren één of twee pintjes minder...? Had gekund, maar ik heb er in ieder geval uitstekend door geslapen. Na het ontbijt en een hartelijk afscheid van rector Konrad gaat het eerst door de stad. De verleiding om de tram te nemen is te weerstaan. Gisteren ben ik het centrum in gelopen. Naar het voetbalstadion en terug naar het klooster ging het via de rails. Ik zou anders te laat komen voor het eten en dat zou niet netjes zijn geweest.
Na het centrum gaat het via Merzhausen, Au, Wittnau en Solden (het Hexental) naar Bollschweil, waar het hoogtijd is voor koffie en Kuchen. Wandelen over het fietspad is heel goed te doen. Er is nauwelijks verkeer. Vervolgens volg ik het Bettlerpfad en later de Markgrafler Wiiwegli. De Jacobsschelp meldt zich ook weer langs de weg.
De paden zijn uitstekend gemarkeerd. Het gaat door bos, velden, over bruggetjes en door wijngaarden. Heel veel wijngaarden. Regelmatig houd ik halt om te genieten van het uitzicht. Man, wat is dit mooi. Ik kan het Rijndal overzien tot de Vogezen: de bergen waar ik graag langer was gebleven. De etappe van vandaag maakt veel goed.
Het gaat af en toe stevig op en neer op de flanken van het Hoch Schwarzwald. Maar de benen zijn sterk en er is voldoende zuurstof. Vandaag tik ik een week zonder nicotine af. Een zondag eerder gooide ik het laatste lege pakje in een vuilnisbak langs de oever van De Saar, in het centrum van Sarreguimines. Niet paffen bevalt me prima.
Wat ook bevalt, is dat ik nauwelijks hoef te praten. Tegen een aantal dagjesmensen die aan het wandelen zijn zeg ik gedag. Ik zing een beetje mee met de radio en in Wirthaus Zum Zollstock in Staefen-Grunern bestel ik een schotel Sneeuwwitje. Dat is het zo'n beetje qua spreken.
Sneeuwwitje is trouwens een kinderschotel! De eigenaar van Zum Zollstock is Grieks en dat komt terug in de keuken. Ik krijg salade, frietjes, gyros en nog een ander stukje vlees. Goed voedsel voor een eerlijke prijs. In Sulzburg drink ik nog een colaatje en daarna gaat het richting Mullheim, naar pension Bad. Het rode gebouw ligt in de Badstrasse aan de rand van het plaatselijke zwembad. Mijn kamer heeft zowaar een balkon vanwaar ik in de ligweide kan kijken. Laat ik dat maar niet doen. Ik ga douchen, eten en nagenieten van de andere uitzichten van vandaag. Morgen gaat het verder over de Markgrafler Wiiwegli.
(red.)
Kom op je kunt het, ik blijf je volgen.
Groetjes Lieske
Al bijna in die ,,Schweiz" zie ik, klasse !! op naar de Alpenreuzen,
hopelijk blijft het weer goed. Hou je taai tin-men.
groetjes Julia&will
Laot gaon, wae laeve mit dich mit, superKujeldreier! Blief genete van alles rondjom dich haer en idderein dae get zaet esse 't neudig höbs en dae zwieg as t'r dich begriep.
leuk om elke dag je verhaal weer te lezen,
moet van een hele week inhalen, heb geen internet in mijn vrachtwagen,
ook Tiny leest al je verhalen ,beiden hebben diep respect voor je hele onderneming,voor wat je doet,
en kijken natuurlijk weer uit naar je volgende ervaringen,
gr oet Leivere
ik volg je en lees je verhaal iedere dag , door je beschrijving weet ik ongeveer waar je uithangt , doe je best en we spreken elkaar .
Save trip , groetjes Ron
Een diepe buiging en sierlijke zwaai. Mijn respect is groot!
Regelmatig lees ik je blog en geniet mee van je uitzichten. Mooi geschreven!
Groetjes