Spoorbielzen Frans
10 augustus 2013 - Kleinblittersdorf, Duitsland
Een aangename dag, een heerlijke dag, een fijne dag. Met een route van mijn Osman ging het nu eens nicht van meet af aan die Saar entlang, maar stukken door het bos. Het programma lijkt werkelijk alle paden en veldwegen te kennen. Het vergt wel de nodige concentratie. Voor je het weet ben je een bospaadje te vroeg en loop je over een verkeerde kam de verkeerde richting uit. Het overkomt me één keer. In plaats van terug te gaan, besluit ik gewoon het bos 'te pakken.' Het is nondedjukes steil, maar ik kom waar ik wil. Gaaf, zo de wereld te verkennen. Als een local me dáár zou vragen naar mijn doel, zou hij me waarschijnlijk voor gek verklaren.
De stokken, die een aantal dagen nauwelijks zijn gebruikt, komen goed van pas bij het woudlopen. Als ik het bos uiteindelijk verlaat, zie ik voor het eerst een straatnaambordje met Rue en daarna een Avenue. Yes: Frankrijk! Het zorgt voor een klein euforisch gevoel. De komende tijd verblijf ik in dit land. De straten zijn direct anders, met meer zwerfafval vooral. Als ik op een bank zit te eten aan de rand van de plaats Petite Rosselle, volgt een gesprekje met een oudere man. Hij vindt het wel tof dat ik naar Rome loop.
In Duitsland kan ik me met de taal zeer wel redden. Als het gaat om Frans...? Ik noemde in een eerdere blog iemand die zich van steenkolen Duits bediende. Nou dan spreek ik spoorbielzen Frans. Ik herinner me alleen nog wat woordjes die met laden en lossen te maken hebben. Tellen, goedendag en tot ziens gaan ook nog. Maar dan houdt het wel op. In mijn Franse truckerstijd ben ik altijd gekomen waar ik moest zijn. Dat komt nu dus ook wel goed.
Mijn slaapplaats is vannacht nog aan de Duitse kant, Kleinblittersdorf. Een leuk klein stadje. Via een brug voor wandelaars en fietsers zijn Grosbliedersdorf (F) en Kleinblittersdorf verbonden. De brug gaat over, jawel daar hebben we hem weer, de Saar. Het ging eigenlijk zo goed dat ik het liefst naar Sarreguemines was doorgelopen. Daar was echter geen bed meer te vinden. De jongeman van de VVV heeft via de telefoon zijn best gedaan, maar na vier keer 'vol' hield ik het voor gezien. Dus, ben ik gestrand waar ik nu ben.
Morgen gaat het richting Sarre Union. Als iemand daar een goed (en goedkoop) bedje kan regelen, graag. Heel graag zelfs. Dat loopt iets relaxter. Anders wordt het morgen mijn spoorbielzen Frans inzetten.
(red.)
Terwijl jouw benen gepijnigd werden door het scherpe gras, werd mijn gehele lichaam lek gestoken door de mosquitos. Die krengen zaten overal. Zelfs behangen met muggenbandjes en zo glad als een aal door de opgespoten deet wisten ze me toch te vinden.
Het beklimmen van de tempels en het doorkruisen van de jungle zorgde ervoor dat ik steeds meer bewondering krijg voor je missie.
Ik doe het echt niet na, en met dat frans dat komt wel goed ff in frankrijk en een en ander komt wel weer boven.
Zelf ben ik een paar dagen op kamp geweest met de handboogvereniging waar de jongste van ons bij is. Een paar leuke vermoeiende dagen gehad, met weinig slaap, maar veel gelachen. Met ongeveer 30 kids en 30 leiders op kamp, was een luxe. We zaten in een scouting gebouw in Munstergeleen. En hebben heerlijk buiten geleefd.
Met het frans kan ik je niet helpen. Heb ik zelf maar 1 jaartje gehad vroeger. De jongens hier gaan in Belgie naar school, dus die kennen wel wat woordjes hier en daar. Mij zegt de taal ook niets, veel te moeilijk.
Succes met wandelen in Frankrijk !!!