In tweeën gedeeld
28 juli 2013 - Boshoven, Nederland
Morgen is het maandag. Duizenden wekkers rinkelen, boterhammetjes worden gesmeerd, er wordt gewassen, tandjes gepoetst, aangekleed, afscheid gekust en uitgewaaierd richting werk.
Mijn dagelijkse doordeweekse ritueel verandert de komende periode. Ik ga een stukje lopen, stiefelen of, zoals in oud-Kelps gezegd, unjeren. Twaalf weken heb ik om mijn doel te bereiken. In die tijd ontwikkel ik ongetwijfeld rituelen met een terugkerend karakter. Paadje op, paadje af, bochtje naar links, bochtje naar rechts, rugzak op, rugzak af, weg vragen, goed lopen, fout lopen. Mezelf voor mijn hoofd of op mijn borst slaan. De neus richting Capranica, op weg naar Rome.
De molens van het leven draaien door als ik passeer. Het hoofd raakt leeg. Op dit moment zit de bovenkamer nog even vol. De ruimte is gevuld met heel veel warme berichten die ik de afgelopen dagen mocht ontvangen. Zaterdag werd mijn hoofd door Jill en mijn benen door Do verorberd. Een foto in wandelaarsoutfit was vereeuwigd op een tompouce. Voor even. Sil zette het mes in de lekkernij om me vakkundig in tweeën te delen tijdens een afscheidsfeestje in petit comité. Vrijdag was er al een fijn weerzien met de Jung van 't Turp en werd mijn feestje met grindcore in De Bosuil afgesloten. Verstand-op-nul-muziek bij uitstek!
Vanochtend is de geest gesterkt met een pelgrimszegen in de St. Odakerk. Het was een indrukwekkende dienst. Aansluitend werd in de St. Martinuskerk de eerst stempel in mijn paspoort gezet. Ik ben niet van mijn geloof gevallen, maar in het kerkbankje realiseerde ik me dat ik de kerk de afgelopen jaren alleen bezocht heb voor het vieren van vooral trieste en een enkel gelukkig moment. Ik zou een boek kunnen schrijven over het waarom van mijn weinig frequente bezoeken. Over wereldbeelden die niet matchen met de uitgangspunten van het geloof, welk geloof dan ook, over geestelijken die ogenschijnlijk geestesziek lijken en over lijken gaan. Dat doe ik echter niet. Voorlopig laat ik vooral los en wil ik me door Het Niets laten inspireren.
Ik ga op pad met een bescheiden rugzak en een klein beetje as. My lucky charm is een penning van de Heilige St. Christoffel, gekregen van Silvia en de kinderen. Via deze weg bedank ik nogmaals iedereen die het realiseren van mijn droom mogelijk heeft gemaakt. Ook aan alle sms’ers, app’ers, mailers en kaartjesstuurders: THANKS. Nu is het de beurt aan lichaam en geest.
(red.)
buon pellegrinaggio!
I will follow...
De intentie is d'r, de beïn willen veuroet en de naas wiest nao Het Zuiden ! Veer winsen dich nogmaals succes ! En voldoende water drinken ongerweg anders dreug ze oet ! Mer det zuls ze waal al weten!
Hartelijke groetjes,
Jan & Marij Naus
Ook mij raak je met je verhaal en het verwezenlijken van je droom. Ik wens je voor je komende reis heel veel kracht toe en hoop dat wat je zult vinden voor jou een groot geluk wordt!
May the road rise up to meet you.
May the wind always be at your back.
May the sun shine warm upon your face,
and rains fall soft upon your fields.
And until we meet again,
May God hold you in the palm of His hand.
Ik wil je graag een dikke toitoi wensen en een super mooie wandeling.
Succes!
Ofwaal in mien bèste Italiaans: buon viaggio!
Groetjes,
Joan en Audrey
Dich kins mich dink ich neet. Ich bin van Kelpen en hub vreuger ein klas hoager gezeate as dich. Zaat bie Eddie inne klas. Miene meadjesnaam is Ramakers. Kwoom toevallig bie dich oet. Ontzettend bewonjering veur dich. Hieel veul succes bie dien geweldige voettocht.
Gr. Thea.
Hopelijk krijg je je hoofd leeg en ontdek je mooie plekken.
En doe je inspiratie op....
"Run, run in your skin
Look what the wind just blew in"
Graag volgen we je verhalen onderweg.
Grt. Petra
Super veel succes toegewenst & een goede reis !!!
Groetjes, Willem & Anouk