"Unne feine kaerel"
6 februari 2021 - Ospel, Nederland
Mensen met paarden hebben de hemel op aarde, maar komen zij te sterven, valt er niets meer te erven. Nou, als ik zou om me heen kijk dan geldt dat niet voor de paardenliefhebbers in Borkel en Schaft. Wat een complexen liggen daar. In eerste instantie denk ik aan een kazerneterrein, een penitentiaire inrichting of een asielzoekerscentrum. Als ik dichterbij kom zie ik dat het een hele rij stallen is. Aan het einde van de paardenbarakken ligt iets dat lijkt op het voetbalstadion in Amsterdam. Ik vermoed dat in de overdekte mini-Arena de knollen bereden worden. Het kan niet anders dan dat dit van een puissant rijk iemand is.
Ik zie het tafereel onderweg op het Grenslandpad. Ondanks alle dreigende weercodes besloot ik de wandelbotten aan te trekken en een stevig stuk te stiefelen. Ik start waar ik de vorige keer geëindigd ben, de Achelse Kluis in Hamont. Eindpunt voor vandaag is Eersel. Een afstand van 27,5 km. Moet kunnen.
Afgezet tegen de paardenrijkdom in Borkel en Schaft is het qua markering onderweg armoe troef. Je hebt echt kaarten, het wandelboekje of gps nodig om koers te houden. Regelmatig ontbreken aanwijzingen bij kruisingen, t-splitsingen en andere plekken. Een minpunt. De mooie kleine gehuchten met veel prachtig gerestaureerde (woon)boerderijen maken gelukkig veel goed.
Het leven is duidelijk goed in dit deel van het Brabantse land. De inwoners van Loveren, Walik, Riethoven, Broekhoven, Stevert en andere dorpen en gehuchten mogen niet klagen. Misschien doen ze dat wel, maar dan weten ze niet te waarderen de tempels waarin ze leven. Hier zit geld. Aangekomen in Eersel wacht een ontmoeting met een oude bekende, pelgrim Noud Maas uit Luyksgestel. Hij brengt me terug naar het startpunt.
We hebben elkaar lang niet gezien, maar het voelt als gisteren. Wij noemen zo iemand in Limburg “unne feine kaerel.” Terug bij de Achelse Kluis is de abdijwinkel open. Wat een geluk. We nemen een trappist en proosten op het leven. Ik neem een tweede, wandelen maakt dorstig. Daarna gaat ieder weer zijn eigen weg, richting thuis. Een mooie zaterdag. Laat code oranje of rood maar komen.
Groetjes Jan en Aldje
Eerst het rijbewijs moeten inleveren toen mijn fiets en daarna het lopen. Tja het leven gaat helaas niet over rozen. Ik geniet wel van jouw reisverhalen, dan is het net of ik er ben geweest. Bedankt Marcel.