Wetron in town. Echt waar!

5 september 2013 - Inveruno, Italië

Hard gewerkt, mooie dingen gezien, goed na kunnen denken en uiteindelijk op een hele mooie kamer beland. Een onderkomen met perspectief. Niet realistisch, maar vanuit een goed hart. De ouders van de eigenaar zitten van 9 t/m 14 september in Grosseto, zo staat op een papiertje dat hij tussen de deur geschoven heeft. Ik heb het onderkomen gevonden, na het nuttigen van een prima maaltijd in de plaatselijke pizzeria. 'De beste', aldus Alberto. Op zijn fiets ben ik naar de eetgelegenheid gependeld. Lekker, weer eens fietsen, ook al is het een gammel brik waarvan ik onderweg de ketting er nog eens op moet leggen. 

Ik doe best een aantal stappen per dag. Volgens mijn routeplanner ga ik Grosseto echter niet halen. Neemt niet weg dat Alberto de reis tof vind. Ik ben de eerste Nederlandse wandelaar die hij ontvangt.
Op het briefje staat ook of ik hem op de hoogte wil houden van de finish. Dat ga ik doen. Alberto runt de B&B en is nu werken. Hij werkt met met geestelijk gehandicapten. Ik heb zojuist nog even met zijn vriendin gesproken. En met een huurder van een andere kamer. Deze brengt me morgen terug naar de plek waar ik vanavond eigenlijk wilde zijn, maar waar het Ostello gesloten was. Erg jammer. Daardoor heb ik uiteindelijk een km of zes extra gelopen.

In een mini-supermarkt in het plaatsje Cuggione werd ik door de twee eigenaren hartverwarmend geholpen bij het vinden van mijn 'kingsize' bed. De eigenaren leken op een kruising van de gebroeders Van de Kerkhof en Anker. In de supermarkt - kleiner dan Martha vóór de verbouwing -  werden de klanten uitvoerig op de hoogte gehouden van mijn zoektocht naar een onderkomen. Ik stond er bij, keek er naar, hoopte op een slaapplek en genoot intussen ook een beetje van de moeite die iemand voor een vreemdeling wil doen.

De route van vandaag? Daar kom ik op terug.

Mijn reisverslag wordt links en rechts best goed gevolgd, begrijp ik. Er komen ook regelmatig reacties binnen via het gastenboek. De 'feiten' die ik beschrijf, heb ik onderweg gezien of gehoord. Het is daarmee niet wiki-gecheckt. Dat doen anderen. Echt waar. Gisteren had ik drie minuten na het plaatsen van mijn blog een eerste reactie in verband met de hoogtes van bergen. Monta Rosa staat niet op twee maar op negentien. Na de Mont Blanc bevinden zich de meeste aansprekende reuzen in de Kaukasus. Dat is ook Europa. Echt waar. Dus Hub, graag aanpassen je kennis. De drie minuten zijn overigens niet waar. Het waren er vijf of acht of twaalf. De ruim 400 meter bij de tennisbanen heb ik niet gemist. Noud, ik wilde checken of het geld voor het voetpad en fietspad bij de rotonde naar Barza goed gebruikt is. Dat is zo. Aan de linkerkant van de rotonde (komend vanaf Ispa, zodat we het beeld helder hebben) ligt een groot kantoor met een bord van de EU boven de ingang. Het zou best zo kunnen zijn dat dat, voor de plaatselijke infrastructuur, door ons allemaal betaald is. Het fietspad is mooi blauw. Dat is niet waar. Het betreffende stukje is groen. Zou wiki het melden, zou Google Earth het zien? Het maakt het makkelijk, maar niet altijd mooier. Vlak voor de finish van vandaag zag ik een groen dat ik eerder deze reis zag: afzetbakken van Wetron. Toen was ik te laat voor een foto. Nu staan ze stil en kan het dus wel. Ik moet er even een veld voor oversteken. Maar hier het bewijs dat het waar is!

@Susanne, thanks voor de grappige reactie. Groetjes aan Eric en het team!

(red.)

Foto’s

7 Reacties

  1. Maart Vestjens:
    5 september 2013
    Kort, maar tegelijkertijd een verhaal, dat nog tenslotte geschreven moest worden voor deze dag, vanuit de gedachte toch iedere dag een verhaal te zullen schrijven. Toch inmiddels vreselijk benieuwd welke extra verhalen nog toegevoegd worden aan het tenslotte eindelijk geschreven boek. Loop ze morgen!!!

    hou doe!

    Maart
  2. Anny en Hub.:
    5 september 2013
    Ciao Marcel,

    Als je voor Europa het woordje West zet dan kloppen de hoogtes weer zo ongeveer.

    Als je in dit “sneltreintempo” doorgaat heb je aan het einde nog 4 weken over om Rome te bezichtigen.
    Wij horen niets meer over je pijnlijke linker pootje. Hebben de koude compressen van Anny geholpen? Of heeft de opgestoken kaars bij het kapelletje op de Mildert voor een wonderbaarlijke genezing gezorgd?

    Buona notte
  3. Esther:
    5 september 2013
    Meestal lig ik op een oor als je jouw verslag op je blog zet.
    Maar je blog is het eerste wat ik bekijk als ik 's morgens mij I-pod aan zet.
    De een leest jouw blog als verhaaltje voor het slapen gaan de ander bij het ontbijt . Goed begin van de dag!
  4. Mien Jeurninck:
    5 september 2013
    Hoi Marcel,Het is alweer een tijd geleden dat wij gereageerd hebben op jou wandelreis. wij volgen jou elke dag.Wat maak je veel mee en ontmoet je aardige mensen.Verder willen wij zeggen houd de moed erin en stiefel ze.Al het andere is al zo vaak gezegd .Marcel het ga je goed. Groetjes uit een zonnig Heel Frits en Mien.
  5. Francien:
    5 september 2013
    Wat weer een verhaal,ik zie het voor me als ik het lees.
    Ik heb bewondering voor je moed,om dit alleen te doen,RESPECT.
    Hoop dat de reis nog voorspoedig verloopt en nog veel loopplezier.
    Je word er straks voor beloond met al het moois wat Rome je zal bieden.
    We wachten weer op je volgende reisverslag..
    Het ga je goed,blijf gezond.
    Gr uit Weert
  6. José Tinnemans:
    5 september 2013
    Laat de km. die je nog moet gaan niet jouw plaaggeest worden ,
    gewoon lekker doorlopen , kijk ,geniet , ontspan op zijn tijd , tijd.....
    dat beslis je zelf als het bedje maar bereikt wordt en de hapjes .
    Wij hebben mooie Foto,s door gestuurd gekregen van Annie en Hub . Prachtig!!!
    Het ga je goed
  7. Tiny en Wim:
    5 september 2013
    Hey Marcel, ook wij volgen jou nog steeds, ook al reageren we niet op ieder verhaal van je, we blijven je mooie verhalen zeker lezen tot je op je eind bestemming bent, groeten van uit een tropisch Leveroy, Tiny en Wim