Zoefie, zoefie, zweef, zweef

Veertig dagen kom je geen pelgrim tegen. Vandaag struikel ik er bijna over. "Als het zo doorgaat draai ik me om", zeg ik tegen George. George heeft humor en dat is niet onbelangrijk. We lopen het eerste deel van de dag samen. Zijn tempo ligt lager en hij paft. Als hij opnieuw een peukenpauze inlast trek ik verder. Al snel tref ik een Deens echtpaar, en iets later twee Australische vriendinnen die sinds een paar dagen op pad zijn. Verder zien we 's morgens al twee Italiaanse jongens met rugzak. Zoals gezegd een drukte die ik nog niet gewend was.

Het is sowieso een beetje een vreemde dag vandaag: vrijdag de dertiende. Ingewijden hoef ik niks te vertellen.

Vanaf vrijdag 13 november 2009 heb ik regelmatig toevalligheden meegemaakt rond het getal 13. Ik ben niet van de zoefie zoefie of zweef zweef, maar het waren best veel. Je zou haast denken dat er iets achter steekt. Het laatste jaar was het minder. Helemaal weg is het niet. Zo begon een interview over de reis in het WTV Magazine op pagina 13. Ik heb niet gecheckt of dit toeval is. De redactie zou er achter kunnen zitten.

In het klooster waar ik vandaag incheck heeft de broeder echter nergens weet van. De gastenkamers beginnen allemaal met een 2. Moet u eens raden welke kamer hij mij aanwijst? Juist 213. Ik besluit na een frisse douche eerst een dikke pot bier te gaan drinken. Daarna zien we wel verder.