Zware kost, Prins Jocus en Tina (Marskramerpad etappe 3 Delden - Holten)

Prachtige dag, in grijs gehuld. Op de radio wordt veel geluld. Gesprek van de dag -blij dat ik het meemaken mag- de reacties op the day after. De dag van Dé Uitspraak en de uitspraken die dat ontlokt. Van onze -en over onze- Blonde God. Het landschap tussen Delden en Holten is ondertussen prrrrrrachtig. Ze spreken hier nogal met rollende R, begrijpt u wel.

Grote boerderijen, ruimte, bossen en (opnieuw) drukke verkeersaders. Richting Holten is er een mooi rustgevend stuk niemandsland. Een konijn en een jonge kat houden me gezelschap tijdens een koffiepauze in een schuurtje. Het begint te miezeren.

Propagandakoning of politicus, volksmenner of meester strateeg? Vragen, vragen, meningen meningen. Het herhaalt zich in mijn hoofd. Ik wil er vanaf. Dat vooringenomen gelul. Laat me loskomen. Geef me de kunde om alleen nog te observeren. Het jonge katje geeft kopjes en snort. Het konijn huppelt langs mijn andere been. Ze zouden elkaar naar het leven kunnen staan. Maar de diertjes leven met elkaar. Ik houd van die tolerantie. Het verwarmt mijn ziel. Hop, hop, rugzak op en verder.

Na de dierenliefde besluit ik een aantal discussies op radio en onlinefora te volgen. Ik heb tenslotte de tijd. Mijn gedachte zijn automatisch even bij Bas Poell. Hij steekt zijn nek uit in het debat. Volg hem op facebook! Zijn betogen zijn hartverwarmend. Steun deze jongen, mocht het op stemmen aankomen.

'Onze' nationale Jocus volg ik eveneens al langer. Vanaf de zijlijn, vanaf bospaden en stille asfaltwegen. Hij is niet te missen, zo 'gewiekst' is hij. Ook niet tijdens mijn gang door het land van ons allemaal. Waar gaat het naartoe met hem?

Hopelijk maken ze hem volgend jaar prins. Hij staat garant voor een knettergek feest. Ik zie hem al gaan, voorop, met cape en staf. Zijn lijfspreuk laat zich raden. Die kennen we al. Lachen man. Maar waar kan hij prins zijn? En is hij er ook als de kudde op hol slaat, als de raad van elf uit de bocht vliegt. Of regelen anderen dat dan?

Ik wil het niet weten nu. Deze blog begint sowieso op zware kost te lijken, terwijl ik heerlijk, sober en doelmatig, gegeten heb in het centrum van Holten. Dus..... kappen nu Tinman.

Vanavond ga ik trouwens terug in de tijd. Bij mevrouw P. op de Oude Deventerweg. De inrichting zou zo een kamer bij 'Tina Vossen' kunnen zijn. Dat waren nog eens tijden. Morgen gaat het richting Deventer. Dag vier op het Marskramerpad. Fijne zaterdagavond nog.