Tanja spreken, ik regel het

Ja, die Duitsers, die snappen het. Die hoef je het niet uit te leggen. Hier wordt al vanaf medio mei met kapje gelopen, waar ze dat nodig achten. 'Kein geloel'. Oeps, daar wil ik niet naartoe. Ook niet naar het voetballen of auto's. Waar onze oosterburen beduidend meer verstand van hebben zijn lange afstands(wandel)paden  

Ze zijn perfect gemarkeerd, lopen veelal door mooie en autoluwe gebieden én, nu komt het grootste pluspunt, de paden hebben identiteit. Dat wordt niet alleen door 'het pad' uitgedragen, maar door de hele gastvrijheidssector en de overheden er omheen. Kom daar 'bij ons' maar eens mee aan.

Een groot aantal horecagelegenheden, provinciale en gemeentelijke overheden weten niet eens van het bestaan van LAW's op hun grondgebied of in hun buurt. Terwijl het niet zo moeilijk zou moeten zijn. Elke dag passeren er potentiële gasten die geld in het laatje kunnen brengen. Hoe dat te veranderen? Ik heb wel een aantal suggesties. 

De eerste, eens luisteren naar de Duitsers. Dat wat betreft de stichtelijke woorden. Over de etappes de afgelopen dagen. Gisteren ging het vanaf Manderscheid 32 km op en neer en heen en weer tot Landscheid. Het pad ging meestens door bos en langs uitgesleten rivieroevers. Een werkelijk prachtige route met enkele kuitenbijters.

Tja, dat is de Eifel. Van Landscheid naar Kordel, vandaag, waren 36 km. Opnieuw langs rivieroevers, door bossen en idyllische Eifeldorpjes. Morgen nog knap 20 km te gaan en dan tikken we de Eifelsteig van het lijstje.

De overnachting in Landscheid  was trouwens op een bauerenhof. En het gesprek met boerin Tanja over de toekomst van de agrarische sector in zijn huidige vorm was zeer interessant. Ik begrijp inmiddels als je daar iets over schrijft, dat er een legertje 'farm loyalisten' over je heen valt. Dat doe ik dus niet. Ik zou zeggen,  ga eens wandelen in Duitsland. En wil je Tanja spreken. Ik regel wel iets.