Werken loont
20 september 2013 - San Gimignano, Italië
Hard gewerkt vandaag, tamelijk hard. Volgens mijn boekje heb ik zo'n 40 km getaffeld. Of dat klopt is een tweede, het wijkt hier nog weleens lichtelijk af. U hoort mij niet klagen verder want voor dat werken krijg ik heel wat terug. Allereerst prachtige vergezichten over het Toscaanse land. Alle ingrediënten zoals die in vakantiefolders worden gepresenteerd zitten in de route. Olijfgaarden, wijngaarden, cipressen, milde glooiingen, pastelgekleurde boerderijen en andere gebouwen en een breed pallet van zandtinten uitlopend naar geel en oranje op de landerijen.
Om 7.15 uur vertrek ik in San Miniato Basso. De zon moet nog van achter de heuvels verschijnen. Er is dan al een perzikachtige gloed te zien. Het eerste deel van de route is nog asfalt. Vanaf de eerste grindweg (rechtsaf) is het echter genieten. Het gaat dan door landerijen en langs de genoemde gaarden. Ik hou regelmatig halt om de omgeving in me op te nemen en prijs mezelf gelukkig dat ik hier kan en mag lopen. De temperatuur schommelt vanaf de middag volgens mij tussen de 25 en 27 graden. Heerlijk wandelweer. Eten en drinken doe ik uit de rugzak. In Gambassi Terme is het hoogtijd voor koffie. Ik heb dan al besloten door te gaan tot San Gimignano. 'Nog even het gas op de zuigers!'
Gedurende mijn reis zag ik meerdere slangen. Op het land, levend, dood, op de weg en eentje zwemmend in een voedingskanaal in de Po vlakte. Geen heel grote exemplaren. Vandaag word ik opgeschrikt als er eentje van zeker een meter lang, een meter of twee van me vandaan het pad over sliddert. Meneer of mevrouw Snake heeft haast. Het dier heeft een dikte van ruim 5 cm. Voor een Limbo met regenwormen en de tuinslang als enige slangachtigen in D'n Hoof een bijzondere belevenis. Een ander aardig moment is als ik plotseling een stuk of dertig wandelaars in de verte een heuvel op zie gaan. Dat zijn wel héél veel pelgrims. Daar wil ik meer van weten, dus ik zet een tandje bij. Het blijkt een groep Fransen te zijn die georganiseerd richting Assisi loopt en daarbij grote stukken met de bus doet. Dat kan, ieder zijn camino. Als ze horen dat ik te voet van Nederland kom, komen de fototoestellen tevoorschijn. Of een foto maken mag? Nou vooruit, als de club dan ook met mij op de foto wil. 'Si si, no problem.'
Wat betreft ieder zijn camino. Dat geldt ook voor één van vijf dames waarmee ik gisteren de kamer deelde. Ze is eind twintig, begin dertig. Vorig jaar heeft ze de laatste 600 km naar Santiago gelopen. Nu doet ze Canterbury - Rome. De hele Via Francigena! Ik vind het geweldig voor haar. Laat ze vooral doorgaan. Maar de manier waarop ze communiceert bezorgt me jeuk (deze is gejat van Joep). Bij elke zin, vraag of anwtoord is het 'Yes, but......" of "No, but....." Ik weet niet of u begrijpt wat ik bedoel te zeggen. Laat ik het er op houden dat ze op mij de indruk wekte dat ze dacht het steeds beter te weten. Daar kan ik dan weer jeuk van krijgen en dat is vervelend!
Door goed door te lopen ben ik daar vanavond van verlost. Als je dan net voor het eindpunt van de dag, San Gimignano, het oudere echtpaar Paula en Pierre-Giorgio Baldie uit Parma treft, je loopt met ze mee, gaat naar hetzelfde klooster en dinert ' s avonds heerlijk met ze, dan denk je; toch goed dat ik doorgelopen ben. Loon naar werken! Morgen wellicht meer over het sympathieke oudere Italiaanse echtpaar.
En dan ook nog zo'n mooie momenten mogen beleven, het is je gegund.
En wat die jeuk betreft, kleinigheidjes houd je toch!
Toscane het mooiste gebied van Italie dat ik ken met kleine dorpjes, glooiingen en verder alle ingrediënten die je al noemde.
Je gaat als een speer De endorfine en de dopamine hebben je in je greep; kan ook niet anders na zoveel dagen onafgebroken lopen. Het is en wordt alleen nog maar lopen en lopen.
N.a.v. de troonsbestijging van koning WA is en boekje uitgegeven dat gratis door ieder huisadres in Nederland opgehaald kan worden bij de boekhandel (wel op vertoning van de op het huisadres afgeleverde bon). De titel is 'Mijn droom voor ons land'. Daaraan moest ik denken n.a.v van jouw verhaal van gisteren.
Jij realiseert dag na dag jouw eigen droomlijn, jouw droompad, jouw eigen persoonlijke camino, jouw eigen reden en specifieke doel. Nog even... en dit lopen is voorbij. De terugvlucht geboekt. En wat dan? Het gewone ritme wordt immers ineens wreed verstoord. Maar eerst is het nog gewoon lopen (en dat met heerlijke najaarstemperaturen (morgen, zaterdag wordt het hier ook zo'n 21 graden: eindelijk even droog na 14 dagen regen.
Ga gezegend jouw verdere tocht, een pelgrimage nietwaar!
Maart
En ook zo mooi. Die slang...
Heb meteen Snake eyes in mijn hoofd.
Met intro van Rick op de high hats .
" It's beautyful here ..."
40 km, dat is me nogal wat!!!
Ik wens je voor vandaag weer zo'n dag.
Genieten en nog eens genieten !!!
groetjes Erna
Een fijne dag vandaag en ik kijk weer uit naar je verhaal van vandaag.
Dit is iets wat iedereen wel zou willen mee maken . ( te voet wel te verstaan ) Verder als de Kapel in het Zand ben ik nooit gelopen destijds . Marcel , het ga je goed , liefs vanaf de Lidwinastraat .
Wat zul je dit allemaal gaan missen denk ik,en het weer daar, heerlijk nog wat warmte,en zon,en dan ziet het er toch allemaal wat vrolijker uit.
Geniet morgen en staffel er nog op los.
Gr Francien