Good food, happy people.

De rugzak is weer gepakt, het plan voor de komende dagen gemaakt. Vanaf Oracle gaat het naar Kearny. Een afstand van zo'n 90 km. Daar bevoorraden we. Er zijn immers geen restaurants onderweg. Vervolgens stiefelen we verder naar Superiour. Waarschijnlijk nemen we daar een nero- (halve) of onze tweede zero day.

Poepen, plassen,  wassen doen we onderweg onder het motto van het 'leave no trace' principe. Dat betekent dat: we alle rommel meenemen, de 'behoeften' begraven en dat wassen een kwestie is van heel minimalistisch vegen met een doekje. Je gaat dus niet uitgebreid met shampoo staan badderen in een beek. De komende tijd  neemt het aantal beken en riviertjes overigens sterk af. We trekken een droog gebied in. Het blijft tenslotte Arizona. 

We, is Gerry, de 63-jarige gepensioneerde (huis)arts uit Wisconsin die we per toeval hebben ontmoet opweg naar het startpunt, en Tinman. Gerry is 'a Triple Crowner'. Hij liep de afgelopen jaren de Pacific Crest Trail, de Appallachian Trail en de Continental Divide Trail. Gerry is geen held, maar een 'gezond verstandman'. Eergisteren viel hij en dat was schrikken. De schade bleef gelukkig beperkt tot een paar schaafwonden. Het zette mijn zintuigen wel op scherp. Je moet (bijna) bij elke stap oppassen. 

De afgelopen dagen hield Mike (25) uit Canada ons gezelschap. Hij is leraar en moet volgende week voor de klas staan. Vanochtend scoorden we met zijn drieën een laatste ontbijtje. Mijn rekening was best bizar. 13 dollar 13 (I shit you not). Grrr. 13. Na de 13e wandeldag en deze fijne rustdag ga ik het getal naast me neerleggen. Er zijn nieuwe dingen te ontdekken. Yes. Like my new love, a new horizon én nieuwe etappes op de Arizona Trail.  

Tinman heeft er zin in. Aan het einde van de betreffende rekening staat niet voor niets, good food, happy people! Hell yeah. Sorry dat een aantal vragen onbeantwoord bleef. Ik kom er over een paar (of iets meer) dagen op terug. Deal..?